පිස්සු ප්‍රින්සිපල්

උඹ මොකක්ද ඔය ජනෙලෙන් පැය ගාණක් තිස්සෙ බලන් ඉන්නෙ ....මන් බලා උන්නෙ උඹ දිහා......

මෙසේ කිවු මා මිත්‍රයා  ජනේල් කවුළුවෙන් ඉස්සි පිටත බැලීය...

මං අර මනුස්සයා දිහා බලා උන්නෙ ...හැමදාම වගේ මේ වෙලාවට අර බංකුවට එනවා මං දැකලා තියෙනවා ....පුස්තකාලයට එන හැමදාමත් වගේ ....

ඒ මනුස්සයා ගේ අහවල් එක්ක ද? ඔය විසි දෙකේ ලේන් එකේ පිස්සු ප්‍රින්සිපල් නේ ?හැමදාම හවසට ඔය බංකුව උඩ තමයි මිනිහා ඉන්නෙ ....

මොකක් පිස්සු ප්‍රින්සිපල් ? 

එහෙම තමයි මිනිස්සු කියන්නෙ,මිනිහා කලින් හිටිය ප්‍රින්සිපල් කෙනෙක්ලු ....දැන් නම් පිස්සු මං හිතන්නෙ .....තනියම ඇවිද ඇවිද ඉන්නෙ ...

මා කලිසම් සාක්කුවෙන් සිගරැට්වුවක් ගෙන මුවේ තබා පත්තු කලෙමී....සිගරැට් උගුරක් මුව තුළින් පිට වත්ම....

කවුද මෙකේ ඇතුළේත් සිගරැට් පත්තු කරපු තක්කඩියා .......පුස්තකාලාධිපති ගිගුලන හඩ සමඟ අඩි ශබ්දය ද ඇසිණ....මා ක්ෂණිකව සිගරැට්ටුව නිමා,ඉහළට ඇදෙන දුම් වළල්ල අතින් විසුරුවා කවුළුව ලගින් ගොස් පිටතට පැමිණ..පුස්තකාලයට ඉදිරිපිට ඇති මාර්ගයෙන්  එහායින් ඇති උද්‍යානයේ බංකුවක් වෙත ඇදුනෙමි...ඔහු වාඩිවී සිටි බංකුව වෙත ඇදුණු මා නැවත සිගරැට්ටුවක් ගෙන පත්තු කර ගතිමි.....

ඔහු පහතට නැඹුරුව වැඩකය,විටින් විට විවිධ වරගයේ කඩදාසි වර්ග විවිධ ප්‍රමාණ වලට කතුරකින් කපයි ..එවා එකින් එක පිළිවෙළට බංකුවෙ කොනකින් තබයි ....දෙපා මුල තරමක් විශාල රෙදි වලින් කරන ලද මල්ලකි...

සිගරැට් එකක් බොනවද ?මා ඔහුට සිගරැට්ටුවක් ගැනිමට පැකැට්ටුව දිගු කළෙමි ..

වියැළුණු බොකු ගැසුණු මුහුණක් තිබුණු ඔහු අඳුරු වු දෙනෙත් ඔසවා ...සිගරැට්ටුවක් වෙව්ලන ඇගිලි තුඩු මගින් ගැනිමට තැත් කළද එය අපහසු විය...ඔහු සිගරැට්ටු දීර්ඝ කාලයක් පාවිච්චි කරන බවට ඇගිලි පුරුක් දෙස බැලූ විට පෙනිණ....ඒ ඇගිලි පුරුක් අතර සිගරැට්වු වල උණුසුම නිසාම කහ පැහැයට හුරු අදුරු වර්ණයක් ගෙන තිබිණ....

ඔහොම ඉන්න මං අරන් දෙනකන්, සාක්කුවට අත දමා ලයිටරය සමඟ සිගරැට්ටුවක් ඔහු අත තැබීය...සිගරැට්ටුව බීමෙන් ඔහු ප්‍රාණවත් වන බවක් මුහුණින් පෙනිණ....

මහත්මයා මේ පළාතේ කෙනෙක් නෙවෙයි නේද ?

ඇයි එහෙම අහන්නෙ ?

නෑ ....මේ පළාතේ කෙනෙක් නම් මෙහෙම මං ඉන්න තැනකට එන්නෙ නෑ .....

මං නැවතිලා ඉන්නෙ අර ඇග්නස් ඇන්ටි ගේ බෝඩිමේ ....

ඇග්නස් කිව්වෙ අර හැත්ත හතේ ලේන් එකේ  ඉන්න මිටි රතුපාට ගෑනු කෙනා ද ? මං හිස සලා ඔහුට ඒ බව තහවුරු කළෙමි ......

                                                               **********

පසුදින හදිසි උවමනාවක් සදහා නගරයට යමින් සිටි මා දුටුවේ පිස්සු ප්‍රින්සිපල් කොල්ලන්  පිරිසක් සමඟ යම් රණ්ඩුවක පැටලි ඇති බවය....

උඹලා මගේ මල්ල දෙනවද නැද්ද ?ඔහු කෝපයෙන් වෙව්ලන්න මුහුණින් යුතුව කොල්ලන් පිරිස දෙසට කඩා වදි ..කොලු රෑන ඉතා දුර්වර්ණ වූ රෙදි මල්ලක් අතින් අතට විසි කරයි ....කොල්ලන් ගේ සිනාව වැඩිවත්ම මහල්ලා ගේ කෝපය ද වැඩි වන බවක් මුහුණින් පෙනිණ ...ඒ අතර සිටි ඇග්නස් ඇන්ටි ගේ පුත්‍රයාව දුර සිටම මට හැදිණ ගැනිමට හැකිවිය ... 

මල්ලි .....මල්ලි.....ඔහු මා දෙසට පැමිණෙත්ම .....මල්ලි අර මනුස්සයා ගේ බැග් එක දීලා දාන්න ...... 

හරි..හරි ...අයියා......

එදින හවස මා හට බෝඩිමට යැමට උද්‍යානය පසු කොට යා යුතුය..එදිනත් පිස්සු පින්සිපල් සුපුරුදු බංකුව මත හිද පොළොව දෙසට බරව කඩදාසි කතුරකින් කපයි...වෙනදා මෙන්ම ඔහු ඇද සිටියේ අදුරු පැහැති කබා කඩමල්ලය,කලිසමේ තැන් තැන් සිදුරු වී තිබිණ.එවාට විටින් විට අණ්ඩ දැමු කොටස් ගැලවි එල්ලෙමින් තිබිණ... මා දුටු විටම ඔහු කාලයකින් පිරිසිදු කර නැති මුව පෙන්වා සිනා සී ..

බොහොම ස්තුතියි අර වෙලාවෙ කරපු උදව්වට......සිගරැට්ටුවක් ගන්න ළඟ නැතිද මහත්මයා ?? මා සාක්කුවට අත දමා සිගරැට් එකක් සමග ලයිටරය ගෙන ඔහු අත තැබීය..දුම් වළලු කිහිපයක්ම පිට කල ඔහු කඩදාසි සියල්ල මල්ලට පිළිවෙලින් අසුරා තබා ඔහු ලගින් හිද ගන්නා ලෙස අතින් පෙන්වීය ......

මහත්මයා ඉස්සර ප්‍රින්සිපල් කෙනෙක්ලු නේද ? ඔහු ගේ මුහුණට යම් ප්‍රබෝධයක් ලැබිණ........

ඔව්....මං එහෙම තමයි..... ඔහු බෑගයෙන් නිල මුද්‍රාවක් ගෙන මා අත තැබීය ..එහි අකුරු එතරම් පැහැදිලි නැති වුවද එහි ඇතැම් අකුරු කියවා ගැනිමට හැකි මට්ටමේ විය ...

මං ඉස්සර පාවිච්චි කරපු එක ..... ඉස්සර නම් ඔකට වැඩ නැති වෙලාවක් නෑ....දැන් ඔකෙන් කාට වැඩක් තියෙයි ද ?

                                                  ****************

ඊළඟ දවස් කිහිපය අපි විසින් ප්‍රදේශයේ පාසැලක ළමුන්ට පොත් පත් ඇතුළු උපකරණ බෙදාදීමේ උත්සවයක් සංවිධානය කිරිම කල හෙයින් වඩාත් කාර්යය බහුල විය...

අපි හෙට උදෙන්ම යනවද ?එදින සවස වැඩකටයුතු කරන අතරතුර මා මිත්‍රයා ඇසිය .....

එහෙම තමයි හිතා ගෙන ඉන්නෙ ?බඩු ටික සේරම හරි නේ ?

පාසල පිහිටා තිබුණේ විසිදෙකේ වීදිය ආසන්නයේම ය,උත්සවය ඉතා ඉහළින් අවසන් කිරිමට හැකි විය,එදින වෙනදාටත් වඩා උෂ්ණාධික දිනයක් විය,විටින් විට ලෙන්සුව ගෙන මුහුණ පිස දැම්ම ද,ශරීරය දහදියෙන් තෙත්ව තිබිණ.....මුහුණ දොවා ගැනිමට මිදුලේ කොනක තිබු කරාමයක් වෙත ගිය මා දුටු දෙය නැවත නැවතත් දෙස බැලිය .... වෙන්න බෑ මා මටම මුමුණා ගතිමි ....එහෙම වෙන්නෙ කොහොමද?

යන්න අදහසක් නෑ වගෙයි? මා මිත්‍රයන් පිටව යෑමට සුදානම්න් පෙළ ගැසි මා එනතුරු බලා හිදුණු පෙනිණ...

අර පිස්සු ප්‍රින්සිපල් ජීවත් වෙන්නෙ කොහෙද?,මා මිත්‍රයාගෙන් ඇසීය ....

හ්ම්ම්...මං දන්න තරමින් මේ විසිදෙකේ ලේන් එකේ කොනට වෙන්න අතැරලා දාලා තියෙන ගොඩනැගිලි වගයක් තියෙනවා එහේ තමයි,ඇයි මොකද ඒ මනුස්සයා ගැන මේ උනන්දුවක්?උඹට පින්තූර කෑලි ටිකක් ගන්න ඕන වෙලා ද ???

එහෙම දෙයක් නෙවෙයි ..........

                                                      **************

උදෑසනින් අවදිව ගමන් ආරම්භ කළේ විසිදෙකේ වීදියේහි කෙළවරට වන්නට පිහිටි අත්හැර දැමු ගොඩනැගිලි අතර ඒ පිස්සු ප්‍රින්සිපල් සොයන අටියෙනි...නමුත් යන අතර මගදීම ඔහුව මුණ ගැසිණ...ඔහු කඩවල් හිමියෙක් සමග යම් කථාවක ය.......

මගේ ගාන මීට වඩා වැඩි වෙන්න ඕන ....??

නෑ ..තමුසේ දුන්න බඩු වලට හරි ගාන තමයි මේ දුන්නෙ ,ඕකත් අරන් මෙතනින් තොලොංචි වියන්,උදේම වද දෙන්න ආවා ....ටිකකින් ඔහු බලාපොරොත්තු කඩවූ මුහුණින් කඩයෙන් පිටතට පැමිණිය අතර මා දැක වෙනදා මෙන්ම කහ පැහැති දත් අතරින් පතර නැති මුව පෙන්වා සිනාසීය ...

මහත්මයා මේ පැත්තෙ ?

ඔව් ...එන්න හිතුණා පොඩ්ඩක් ........

මං දැන් නම් වැඩක් මහත්මයා,මං විකුණුව කඩදාසි බෑග් ටිකේ සල්ලි එකතු කර ගන්න ඕනෑ ...... නැතන්ං පස්සෙ කඩවලින් සල්ලි දෙන්නෙ නෑ ...

එදිනම දහවල් විසිදේකේ විදියට ගියේ හිතේ තිබුණු කුතුහලය නිසාවෙනි,අවසානයෙ දී පිස්සු ප්‍රින්සිපල් සොයා ගත හැකි විය.....මා නැවත දුටු දෙයින් ඇතිවුණු හෑගිම මට ද තේරුම් ගැනිම අපහසු විය.ඔහු දොර පළුවක් මත වෙව්ලන්න දෑතින් හිගන කොලු කෙල්ලන් රෑනකට අකුරු උගන්වයි .....වචන එතරම්ම හොදින් උච්චාරානයක් නොවීය ...මා නිහඩව බලා  සිටි අතර ඔහු වයස සමඟ සැසඳීමේ දී ඉගැන්විමේ හැකියාව පුදුමාකාර බව හැගින....මඳ වේලාවකින් ඔහු මා දුටු අතර  මා උන් ස්ථානයට පැමිණියේය...

මහත්මයා මොකද මෙහෙ කරන්නෙ ??

මට පොඩ්ඩක් කතා කරන්න පුළුවන් ද?කට ඇර සිනා සුණු ඔහු ...

මොනවා ගැනද කතා කරන්න තියෙන්නෙ මාත් එක්ක ??

අර ලේන් එක පටන් ගන්න හරියේ තියෙන ඉස්කෝලෙ ගැන....

මං මොනවා කතා කරන්න ද මහත්මයා ඒ ඉස්කෝලෙ ගැන ???

මං එහෙට ගිය වෙලාවක දැක්කා අර එදා මට පෙන්නපු සීල් එකේ තිබුණ නමින් කෙනෙක් තමයි ඒ ඉඩමයි ගොඩනැගිලි කිහිපයකුයි පිනට දීලා තියෙන්නෙ ඉස්කෝලෙ පටන් ගන්න ..... ඔහු ගේ මුහුණ ප්‍රීතිමත් බවක් සමග සැඟවුණු හැඟීම් වලින් පිරි යනු මා දුටිමි ........

ඔව්.... ඒ සෑහෙන කාලයකට කලින් .....

ඒ කියන්නෙ සර් තමයි ඉස්කෝලෙට ඉඩම දුන්න සිරිල් කේ වික්‍රමසිංහ විදුහල්පති තුමා .....

ඒ වගේ නමක් තමයි මට තිබුණේ...දැන් නමත් අමතකයි ....ඔහු සිනා විය ...අවුල් වූ කොණ්ඩය තවත් අතින් අවුල් කර ගන්නා ගමන්ම .......

එහෙම නම් ඇයි සර් මෙහෙම ඉන්නෙ ?සර්ට නෑයෝ කවුරුත් නැති ද ?

ඔහු නැවැතත් කොණ්ඩය අතගාමින්  කල්පනා කළේය .....වැඩක් නෑ මහත්මයා දැන් ඔවා මගේන් ඇහුවා කියලා .....දැන් මහත්මයා යන්න පස්සෙ දවසක අපි කතා කරමු .......

පසුදින හදිසි උවමනාවක් සදහා ගමට ඒමට සිදුවිය,නැවත බෝඩිමට යා හැකි වුයේ මාසකට පමණ පසුවය...නැවැත ගොස් පිස්සු ප්‍රින්සිපල් ගැන සොයා බලන විට ඔහු මා බොඩිමෙන් පිට වී සතියකින් පමණ පසු මියගොස් ය...ඔහු සමඟ ඔහුගේ කතාව ද වැළලි  ඇත ....

ඔව් ........මේ මනුස්සයා පිස්සු ප්‍රින්සිපල් කෙනෙක්ම තමයි ..............