ඇබ්බැහි වූ ජිවිතය .....

පලමු කංසා සුරුට්ටුව දල්වා ගත් මා මද වෙලාවක් අවට පරිසරය දෙස ඕනෑ කමින් බලා අයේ සුරුට්ටුව මුවේ රුවා ගතිමි.දුම් වලා එකිනෙක අවට හුලග සමග මුසුව විසිරි කුඩුපට්ටම් වී අතුරුදන් වී යයි .එදා මෙදාතුර දැක්ක ලොකුම හීනය,දුම් වලලු සමගම කුඩු පට්ටම් වනවා මෙන් හැගින....

මචං අපි යමු නේද ???වැඩක් නෑ තව මෙතන බලන් උන්නා කියලා ..
තව ටිකක් ඇවිදලා බලලම යමු ...

දෙවන කංසා සුරුට්ටුවද මා නොදැනුවත්වම ඕතා අවසන්‍ ය ....

උඹට ඔය මදිද?නවත්වපන් ඔක ... අපි යමු ....තව මෙතන හිටියා කියලා වැඩක් වෙන එකක් නෑ ... දැන්පැය කියක ඉදන් මේ කොටේ උඩද?යමන් බන් මෙක නැති උනා කියලා අයේ මේ ලංකාවේ වෙන නැතුව ඈ ...

හ්ම්ම්ම් ..උඹත් හරි ....අපි පස්සෙ දවසක බලමු ...

ගොඩක් කාලයක් ඉදලා බලාගෙන ඉදලා අවසානේ හම්බ වුණා,ගැලපෙනවා කියලා තෙරුණත් ලබා ගන්න ලෙසි නෑ කියලා හොදට තෙරුනා ..

**************************************************************************

මං හිතන විදියට අපි හැමෝටම ඉලක්ක තියෙනවා,ඒ ගැන හින තියෙනව,එවා ලබා ගන්න ක්‍රම හොයා ගන්න වෙහෙසෙනවා.මේ ගැන මට මතක් වුණේ මේ ලගදි මං එක දිගට කරපු වැඩක් නිසා .අපි පුංචි කාලේ එක එක හින දකිනව,මං නම් දැකපු හීන කොච්චර ද කියලා මතක නෑ,හැබැයි ඒ දකින දේවල් හරිම තාවකාලිකයි.තව කාලෙකින් අයේ අලුත් හීනයක් එහෙමයි උනේ ඒක නිසාම හීන තිබුණ ද කියලත් මතක නෑ.

කෝම වුණත් දැනට ඉලක්ක තියෙනව එවා ලබාගන්න උත්සහ කරනවා,ඒ වෙනුවෙන් මහන්සි වෙනවා ඒ දෙවල් සාර්ථක වෙනවා දකිද්දි ලැබෙන්නෙ අමුතුම සතුටක්,කෝම උනත් තරමක කාලයක ඉදන් දැක්ක ලොකුම හිනය ඉලක්කය උනේ ගොවිපලක් ආරම්භ කරන එක මිනිස්සු කෘෂිකාරමාන්තයට හිනා වෙන කාලයක් තිබුණා,සම හරක් දැනුත් එහෙමයි ඒ කන බත් පත ගැනවත් නොදන්න මිනිස්සු වෙන්න ඇති,මොකද කවුරු හරි වගා කරොත් තමා කන්න ලැබෙන්නෙ,එ වෙනම කතාවක් ....

කොම වුනත් මං ගොවිපළක් පටන් ගන්න ඕන නිසා බිංදු ජලසම්පාදන ක්‍රම ගැන,හරිතාගාර වගාව,වේළද පොල ගැන වගේ දෙවල් ගැන හැම වෙලෙම අවධානයෙන් හිටියා.නමුත් ඒ වැඩෙට සරිලන ඉඩමක් තිබුණෙ නෑ,සල්ලි තිබුණෙත් නෑ අඩුම තරමේ මගේ ඔලුවේ තිබුණේ අක්කර පණහකින් වත් වැඩේ පටන් ගන්න.සුදුසු ඉඩමක් ගැන මේ ලඟදි ඔත්තුවක් ලැබුණා,කිව්ව ගානත් සාධාරණයි.එත් ගියාම එ මනුස්සයා ගාන වැඩි කරනවා,තව ගැනුම් කාරයෝ ඉන්නවා කියනව..මට තෙරුණ විදියට මං මනුස්සයට කිව්වා මේ ඉඩම අරන් කරන්න යන වැඩේ ගැන,ඇත්තටම මං ඉඩම ගත්තත් ගොවිපළ ප්‍රාතිහාර්යකින් වගේ මතු වෙන එකක් නෑ,එකට අවුරුදු හතරක් ,පහක් වගේ කාලයක් යනවා...එත් මට තෙරුණේ මං ඒ මනුස්සයට මගේ ඔළුවේ තිබුන සැලැස්ම කියපු එකෙන් කර ගත්තෙ ලොකු මෝඩ කමක් කියලා,මොකද මගේ ඉලක්කය සපුරා ගන්න තිබුණ අවස්ථාවක් ....

පස්සෙ මට හිතුනා මං කියපු දේවල් අහන් ඉදලා කැලේට වැදුණ ඉඩමෙන් මේ මනුස්සයා වැඩක් ගනි,මං මේ අනුන්ගේ දෙයක් ගැන දුක් වෙනවා විතරයි කියලා,මට ඕන කියලා ඒ මනුස්සයා ගෙන් බලේන් ගන්නත් බෑ,අනික මට කවදා හරි හොද රැකියාවකට යන්න පුළුවන්,ඒ මනුස්සයා දන්නෙ මේ දේ විතරක් වෙන්න පුළුවන්,මට ඉඩම දිලා මොනව කරන්නද කියලවත් මේ මනුස්සයා ලග අදහසක් තිබුණේ නෑ.

එත් මගේ මේ ඉලක්කය ගැන සිතුවිල්ල මේ කඩාවැටුණත් නැති වුණේ නෑ.ටික දවසක් දුක් වුනත් අයේ ඒ ඉලක්කය වෙනුවෙන් වැඩ කරනවා ..මං ඒ දේවල් වලට තදින්ම ඇබ්බැහි වෙලා කියලා තෙරුණා.කොටින්ම ඒ ඇබ්බැහි වීම තුලින් තමා යම් සාර්ථකත්වයක් ලැබෙන්නෙ කියලා තෙරුනා

 සටහන:-

මට හිතුන විදියට මොන තරම් දෙවල් ලැබුණත් හිතේ සතුට තියෙන්නෙ අපි දකින හීන,ඉලක්ක සපුරා ගන්නා තරමට..අපි කරන්නෙ සමහර වෙලාවට අපි කැමැති දේවල් නෙවෙයි ඒ දේවල් වල අපේ ඉලක්ක හීන අංශු මාත්‍රයක්වත් ගැවිලාවත් නෑ,එත් ඒ දේවල් කරන්න ඕන...ඇයි ???????

 

ප.ලි 

ඔබ ලිවු මේ හා සැබැදි ලිපි ඇත්නම් එක් කරන්න.එය කියවන අයට පහසු වනු ඇත.අවංකව හිතෙන දේ ලියලා තියන්න.එක හොද නරක විය හැකිය.