කාන්තා දිනයේ පුරුෂ හිංසන ගැන කතාවක්

මං පොර නම් දන්නා තරමින් ජාත්‍යන්තර කාන්තා දිනය යෙදි ඇත්තේ මාර්තු 08 වෙනිදාට ය.කාන්තා අයිතින් ගැන මං පොරට කතා කිරිමට කිසිසේත්ම දැනට අවශ්‍ය නැත.ඒ ගැන ඕනෑ තරම් පොස්ටු ලිය වී ඇතුවා නිසැක ය.මං පොර නම් පෞද්ගලිකව කාන්තාවන්ට සමතැන ඉල්ලන එකට මානප නැත.ඒ ගැන කතා එසේ ය.

මේ කියන්නෙ පොදුවේ මං පොර හිතන විදිහට පුරුෂයන් කාන්තාවන් අතින් සිදුවන සිංසනයක් පිලිබදව ය.උඩ රූපයේ අකාරයට හිංසනය වන පිරිමින් නෑ කිව්වොත් එය ටොන් නෙවෙයි ඊටත් වඩා ලොකු පචයකි.ඇතැම් ස්ත්‍රින් පුර්ෂයින් ගේ නිල වලින් අල්ලා බිම දිගේ ඇදගෙන වද හිංසා දුන් එවා ගැන ද කතා අසා ඇත.එවා දැක නැත ඒ නිසා ලිව්වොත් මං පොර ටොන් පච කාරයෙක් නිසැකයෙන් වෙනු ඇත. අද මේ කියන්නෙ ෂෝපින් වන්දනාව ගැනය.

ඕනම කෙල්ලක් යන්න කැමැති එකක් වෙන්න ඇති මේ ශෝපින් වන්දනව.ඇයි ද මන්දා මං පොර දන්න එක පොරක්වත් මේ වැඩේට කැමැති නෑ ,එත් හිත රිදවන්න බැරි කමට යනවා .ගියාම වෙන ලොකයක් නෑ අර කඩවල තියෙන බඩු අල්ලලා හරි බලන්න ඕන.යන පිරිමියා විලිබරව ඉන්නවා ,වෙන මොනවා කරන්න ද ?කන්දක් විතර රෙදි තොරලා තොරලා ගන්නෙ පොඩි ලෙන්සුවක් වගේ එකක් .තනිකඩ මේ අපි වගේ පොරවල් නම් ඔය වගේ වැඩ වලට ගත වෙන්නෙ ඉතාම සුළු කාලයකි ගියා ගත්තා සංකල්පය මත බොහෝ වෙලාවට වැඩි පුරුෂ පිරිසක් කටයුතු කරන්නෙ.ඇත්තටම ඇයි මේ වැඩෙට කාන්තාවෝ මෙච්චර කැමති?ඇත්තටම මෙකට වයස් භේදයක් නෑ කියන්න පුළුවන් ,පොඩි ලදැරිය ගේ සිට මහළු කාන්තාවක් දක්වාම සාප්පු වන්දනාව යන්න දක්වන්නෙ පුදුම කැමැත්තක් ය.ඔය දඹදිව වන්දනා වේ යන ආච්චි අම්මා කෙනෙක් ගෙන් ඇසුව හොත් ''කොම ද අම්මෙ ගමන''' කියලා කියන්නෙ '' අම්මේ පුතේ එහෙමේ සාරි තියෙන්නෙ ''කියලා ය.බුදුන් දකින්න ගොස් එන්නෙ සාරි පුරවපු ලොකු මල්ලක් කර ගසාගෙන ය.

ඔය සාප්පු වාන්දනාව ගැහැණුන් මේ තරම් ආස මං පොර හිතෙන තරමට තමන්ට ගන්න බැරි උනත් අල්ලා හරි බැලිමේ අසාවක් මේ උදවියට තියෙනවා ය.මේවා කියන්න ගොස් හොදවයින් අසා ගන්න උවමනා නැතිය.

එත් මේ සාප්පු වන්දනාවේ පිරිමි යා ගේ කොටස මේ වගේ ය.කොතැන හෝ ස්ථානයක් වෙන් කරගෙන නිදා ගැනිම ය.නැත්නම් වෙනත් කෙල්ලන් දිහා බලමින් පොඩි පහේ ලයින් පාරක් දැමිම ය.එසේ ලයින් එකක් දැමිම ද ලේසි නැත.කොම කිවත් පෞද්ගලිකව මං පොරට නම් කිසිසේත් දරාගත නොහැකි පුරුෂ හිංසනයක් ලේස මේය පෙනි ගොස් ඇත.

මේ සාප්පු වන්දනාවේ යනවාට වඩා වඩයක් හා පොල් රොටියක් කා පේලෙන්ටියක් බී උඩ බලා සිටිම මාර සැපතකි. මන්ද එයට මේ තරම් සල්ලි වියදම් වෙන්නෙ නැති ය.තව ද පුෂ්ප විකසිත කර ගන්න අවශ්‍ය වන්නෙ ද නැත.ඔය සාප්පු වල ගියාම ගෙවල් වල පුරශ්ණ ද ඇද ගන්න පිරිමි ඕනෑ තරම් ය.

මගේ නම් උපදෙස අමාරුවෙන් හරි සාප්පු වන්දනාවට සහභාගි වන ලේස ය.මන්ද තනිකඩ උන්ට සප්පු යන දවසක් උදාවනවා ය.එදාට වන දේ කලින්ම බලාගෙන හිත හදා ගන්න හැකි ය.ඒ බලාගෙන ඉවසිමේ හා පොකැට්ටුව බෙර ගන්න විදිහ ගැන බලා ඉගෙන ගත හැකිය.

ඔය කොකු, පවුල් වෙලා ඉන්න උදවියට නම් මේහි වාසිය උපරිම ය .අමාරුවෙන් පුෂ්පය විකසිත කර ගන්නෙ නැතුව ඉවසා වදාරා සිටිය හොත් පොකැට්ටුව ද බෙරා ගෙන අවසාන යේ ඔය රූපේ වගේ එවා ලැබි ය හැක.අත්දුටු යි.ප්‍රක්ත්‍යයක්ෂයි .වැරදුනොත් මං පොර මතක් කරන්න.මගේ නාසය දනවා කියන්නෙ ඔබ අති සාර්ථක ය.මං පොර ගේ අම්මා ගේ නාසය දනවා කියන්නෙ  ,අයේ කියන්නෙ දෙයක් නැනේ.

ප.ලි 
සාප්පු ගිහින් පවුල් වෙලා නැති උන් පොර වෙන්න මං සල්ලි දෙන්නම් කියලා පැනලා දෙන්න එපා,තියෙන උන් දුන්නාට අවුලක් නැති ය.එත් ඒ මුදලින් ඉතාම අඩු මුදලක් වියදම් කොට තරහා උනත් ශේප් කර ගත හැක.පොකැට්ටුව ගැන සිතා කටයුතු කරමු.


සටහන -
වෙනදා නම් ගූ ගලායා ගෙන් පින්තුර කැල්ලක් සොයා ගන්න ලේසි නැතිය ,අද නම් සුටුස් ගලා සැට් වුණා එක නිසා පින්තුර කැලි ටිකක් දැම්මා වැඩිපුර. :)