පොඩි එකා සහ අයිසින් කේක් ගෙඩිය ..

මම ගිය අවුරුද්ද ඉවර වෙනකන් මගේ පෞද්ගලික කතා කිම අඩු කරා එත් දැන් අලුත් අවුරුද්දක් ඉතින් මගේ කතාවක් කියන්න හිතුණා..

                                                                          මේක මගේම කතාවක්‍ ය. වෙන අය ගේ කතා දමා බැණුම් අහන ලෙඩේ මට දැන්  ටිකක් හොඳයි වගේ ය .පණ්ඩිත කතා කීම ද පොඩ්ඩක් අඩු කරොත් හොඳයි වගේ ය .

                     හැමොම අයිසින් කේක් කා ඇතිය.මට මේ  අයිසින් කේක් කතාව මතක් උනේ දේශක තුමාගේ කතාවක් දැකලා ය .දේශක නම් තමන්ගේ පොඩි පුතාට ඔලුව අත ගා හොදින් කියලා දෙන තාත්තා කෙනෙකි .මට ඒ කතාව  බොක්ක පසාරු කරගෙන ගියා වැනිය .

                                                                        මම බොහෝ වෙලාවට ඔමා අක්කා ගේ පොඩි කාලයේ කතා වලට කමෙන්ටු දැමීමෙ දි තරමක් තරහින් වගේ ඇයි ද කියා මැලේ රාළ වරක් අසා තිබිණ.ඒවාට දෙන්නට උත්තර මා සතුව නැත.උත්තර නැති මම ඒ පැත්තෙ කමෙන්ටු දැමිම අඩු කලාය .

                                                                  දැන්  කියන්නෙ සහෝදර පොඩි එකා සන්දියේ අයිසින් කේක් කාපු විදිහය .මේ විදිහට කේක් කවුරුත් කාලා නැතුව ඇති .ඔන්න මම හිතන්නෙ 1999 විතර කොහොම හරි එ වගේ මතක මම පට්ට පොඩි එකා ඒ වුණාට වයසට වඩා පේරෙත කම තිබුණා. ඒ කාලේ ගෙදරට අයිසින් නෙවෙයි නිකන් කේක් ගෙඩියක්  ගෙනවා කියන්නෙත් මගුල් වගේ තමයි .කොහොම හරි ඔහොම කාලෙක අපේ ගෙදරට කවුරු හරි පොරක් ඔය අයිසින් කේක් කියන එකක් ගෙනාවා .මට නම් මතක් නෑ කවුද කියලා .

                                                                      මට ඉතිං ඔය කේක් එකින් කැල්ලක් කාලා බලන කන් නින්ද නෑ .ඇයි දෙයියනේ මේවා කන්න එහෙම හම්බ වෙන එවා නෙවෙයි නේ .කොහොම හරි ඔය කේක් එක අල්මාරිය උඩ තියලා කියලා මගේ ඉවට වැටහුණා ,වැටහුණා නෙවෙයි ඇත්තම කිව්වොත් හොයා ගත්තා   ඇයි මෙක කනකන් නින්ද යන්නෙ නෑ නෙව .

                  එත් අල්මාරිය අඩි  6ක් විතර උසයි ගන්න බෑ .මම කොටා ඒ කාලේ දැනට කියලා ඒ වගේම තමයි .කොහොම හරි පුටුවක් තියලා එතන තිබුණු මේසයකට නැගලා මේස් උඩ ඉදන් අත ඉස්සුවම කේක් පෙට්ටිය ඇතුලට අත දා ගන්න පුලුවන් උනා ,අත දැම්ම ගමන් අතේ අයිසින් ,ලෙව කැවා අම්මෝ රස කියලා වැඩක් නෑ .මම ඉතිං සතියක් විතර ඔය විදිහට අයිසින් කැවා අත දිග ප්‍රමාණයට .කොහොම හරි දවසක් ඔය සින් එක අම්මාට මට්ටු උණා ,මොකද අයිසින් කට වටේ ගැවිලා තිබුණා අම්මා දැක්කා .

                                   අම්මා කිසිම කතාවක් නෑ මාව එක්කර ගත්තා කේක් ගෙඩියත් ගත්තා,අප්පට සිරි කපුටො අයිසින් කේක් කාලා වගේ ,මව අතින් අල්ලාගෙන  ගෙදර පිටිපස්ස දොර ගාව බිම වාඩි කරා කෑවේ නැත්නම් ගුටි පුජාව කිව්වා .කොට්ටක් අතේ ලෙල දෙනවා .මරණ තුනක් ඇති මිනිසෙක් පැණි කෑලු  වගේ තමයි .මම මර හඬ දෙනවා .ගුටි කන්න බයට ,නැතුව මේ කේක් ගෙඩිය කන්න බැරි කමට නම් නෙවෙයි .

                                                           කොහොම හරි මගේ වාසනාවට අපේ ගෙවල් ලඟ අච්චී ගේ ගෙදර තිබුණේ(තාත්තා ගේ මහා ගෙදර)මගේ මර හඬට අච්චි දුවගෙන අවා ,ඇවිත් ඇහුවා උඹ මේ කොල්ලව මරණ්න ද හදන්නෙ කියලා මගේ ඇගට ඔන්න ලේ ටිකක් ඉනුවා මම දන්නවා අච්චී ඉන්න තැන අම්මා කවදාවත් අත උස්සන්නේ නෑ කියලා ,මගේ හඩ ඉවරයි මම බිම වාඩිවෙලා ඔය කතා අස්සෙ කේක් ගෙඩියට වග කියන්න පටන් ගත්තා .මට ඔය කතා වැඩක් නෑ ,ඔය කතා මට මොකටද?

             ඔය කතා ඔහොම යන කොට තාත්තා අවා මම කේක් ගෙඩියෙන් භාගයක් කාලා ,කොහොමද වැඩේ ?තාත්තා ඇවිත් කේක් ගෙඩිය විසි කරා ,නැත්නම් මම කේක් ගෙඩියම කාලා තමා නැගිටින්නේ එත් මට හිතුණේ අපරාදෙ කේක් ගෙඩිය කියලා .ඔය දවස් වල අයිසින්  කේක් ගෙඩියක් රුපියල් 110 ක් විතර මට මතක තරමට .

                                                                     ඔන්න මම මතක් හිට්න්න කේක් කෑව දවස ,තව කතා තියෙනවා කැම වලටම අඩපු .කොටින්ම පොඩි කාලේ ගැන කියන්න  ඕන තරම් දේවල් තියෙනවා .

ප.ලි 

මේ කතාව කියවා සමහරුන්ට හිනා යන්නට පුලුවන ,හිනා වුවාට කම් නැත නමුත් සත්‍ය කතාවක් මෙක .මට නම් මේ කතා වේ හිනා යන්න කිසිම දේයක් නැත ,මට ඇත්තේ අඩම්භරයකි මන්ද දැන් කේක්  කන්න අතේ පිච්චීය ඇති නිසා ය .

ප.ප.ලි 

කමෙන්ටු වලට උත්තර දිමට ප්‍රමාද විම ගැන සමාව අයදිමී ...