පොඩි උන්ට ලොකු අදහස් දිම ..........

ගියවර මා ලියු සුද්දි ගේ කතාව මට එතරම් සුභඑල ගෙනාවෙ නැතිය .කරන්නට දෙයක් නැතිය .ඒ කතාව මා ස්පර්ශ කරන්නට උත්සහ දැරු තරම් සාර්ථක නොවුණි .මට අවශ්‍ය වි තිබුණේ මගේ ලකුණක් සොයා ගැනිමට  ය .කෙසේ නමුදු දැන් 2014ය ..

                             අලුත් අවුරුද්දක් ඇවිත් ය .දැන් පොඩි උන් ඉන්නා  දෙමාපියන් දැන් බරටම වැඩය .ඒ තමන් ගේ පොඩි එකාට ලොකු කැලැසියක් හොයා දෙන්නටය .ඒ වැඩෙට පිය පාර්ශවය වැඩි පිස්සුවක් නැතත් මව් පාර්ශවයට ඇත්තෙ පුදුම අමාරුවකි .ඒ දරුවන්ට අම්මා එලි පිටම ආදරය පෙන්වන නිසා වෙන්න ඇතිය .

                                                සහෝදර නම් පොඩි එකා සන්දියේ ගියේ ඉතාම කුඩා පාසලකට ය .අදටත් එහි ඉන්නෙ ළමුන් සියයක් හෝ දෙසියක් වගේ ඉතා අඩු පිරිසකි .එ මගේ පොඩි කාලයේ අපේ අම්මට වැඩිය ඉස්කෝල සෙවිමේ පිස්සුවක් තිබුණේ නැති නිසාය.මම ශිෂ්‍යත්වය ඇන ගත් පසු ටිකක්  ලොකු  පාසැලකට මගේ මරහඩ මැද ඇතුලත් කරනු ලැබිණ .

                                                                                                              ලොකු එවා     අල්ලන්න දැගලුවාට කම් නැතිය .මක් නිසා ද පොදුවෙ අපේ අය ටිකක් ලොකු එවාට කැමතිය .එත් මේ පොඩි දරුවන් ගේ මුල් ගුරුවරුන් වන්නෙ දෙමව්පියන් බව දැන් ඉන්න අයට අමතව ගොස් ඇති හැඩය .මක් නිසාද මේ ඉස්කෝලෙට යන පොඩි එකාට ,ඉස්සෙල්ලාම කියලා දෙන්නෙ පුතේ මේ ඔයා ගේ පැන්සල ,මේ ඔයා ගේ පුටුව,ඩෙස් එක ,මේ ඔයා ගේ කැම එක ,ඔක්කෝම ඔයා ගේ වැනි කතා ය .

                                                                      මම නම් ගියේ අපේ රටේ මිනිස්සුන් ගේ සල්ලි වලින් යැපෙන පාසැල් වලටය ,එක නිසා එකේ පුටුව මගේ කියන්න මට කිසිම අයිතියක් නැතිය .මේ රටේ තමන් ගේ දුව පුතා ඉස්කෝලෙට යවා ගන්න බැරි දෙමාපියන් වුවත් මේ පාසැල් නඩත්තු කරන්න මුදල් දෙයි .එහෙම රටක මේ දෙමාපියන් මේ කරන නාඩගම මට නම් විහිළුවකි .එක අතකින් පොඩි එකා ගේ පොඩි මොලයට මේ දෙන්නෙ මොනව ද ?පොඩි එකා කවදාවත් දෙයක් බෙදාහදා ගන්න දන්නෙ නැති සතෙක් වෙනවා.පොඩි එකාට ඇයි උගන්වන්නෙ නැත්තෙ පුතේ පුතාට හොදට ඉගෙන ගන්න ,ඒ වුනට හැමදෙම පුතා ගේ නෙවෙයි කියලා .ඔය පොඩි එකාම තමයි ලොකු වෙන්නෙ ,අපි පොඩි කාලේ තමන් ගේ අම්මාට පොල්කට්ටක වතුර බොන්න දිපු පුතෙක් ගේ කතාවක් අසා ඇතිය .ඒ දෙමාපියන්ට ලැබෙන්නෙ තමන් වපුරන දෙවල්මය .

                                                              අපේ දෙමාපියන් හොදින් බැරි නම් කොටුවෙන් හරි අපිව සමාජයේ නිකමන් ගෙන් ගුටි නොකන්න හැදුවා .එක නිසා දැන් ඔලුව් කෙලින් කරන් මිනිසුන්ට නරක වැඩක් නොකර ජිවත් වෙනවා .ඒ බලපැම කොච්චර ද කියලා හැමොටම අත්දැකීම් ඇතිය .

                                                                                            අශ්වයා ගිය පසුව ඉස්තාලය වසා වැඩක්  නැතිය.අවසානයේ කියන්නට ඇත්තෙ අපේ පොඩි උන්ට දෙවි පිහිටයි කියා ය .
අමතක වෙන්න කලින් කෙටුවෙමි ..

 

ප.ලි 

මගේ අඩුපාඩු තිබෙ නම් කියන්න ,ඒ වගේම මේ හා සබැඳි ලිපි වල ලින්කු එක් කරන මෙන් ඉල්ලා සිටිමි.